NA ZAWSZE | Kulka | Strahl | Jabłoński

Andrzej Kulka, Tomasz Strahl i Krzysztof Jabłoński – trzech wyjątkowych solistów, ambasadorów polskiej sztuki muzycznej, którzy od lat z powodzeniem łączą swe siły by prezentować najwybitniejsze kompozycje na trio fortepianowe. Każdy z nich ma w swoim dorobku liczne, nagradzane nagrania, każdy – niezwykle napięty kalendarz koncertowy, a ponadto każdy z nich od lat prowadzi niezwykle docenianą działalność pedagogiczną. Trio Kulka-Strahl-Jabłoński w 2007 roku zarejestrowało komplet dzieł kameralnych Fryderyka Chopina, za które zebrało doskonałe recenzje. Ich wirtuozeria gromadzi tłumy w salach koncertowych, a dorobek artystyczny każdego z członków zespołu mógłby posłużyć za kanwę trzytomowej pracy naukowej.

Życie muzyczne, a właściwie konkursowo-muzyczne wyznaczają w Polsce dwa wielkie wydarzenia o randze międzynarodowej: Konkurs Chopinowski i Konkurs Wieniawskiego. Te swoiste „olimpiady” dla pianistów i skrzypków wzbudzają w melomanach niemal sportowe emocje, szczególnie w ostatnim czasie, dzięki mediom społecznościowym i łatwemu dostępowi do transmisji z przesłuchań. W czasie konkursu na około miesiąc każdy słuchacz – niezależnie od własnego doświadczenia muzycznego – staje się specjalistą od muzyki Fryderyka Chopina i Henryka Wieniawskiego.

W pięcioletniej przerwie między tymi wydarzeniami warto przypomnieć sobie zatem muzykę obydwu patronów muzycznych zmagań – w atmosferę konkursową słuchaczy przeniosą z pewnością dwa polonezy: As-dur op. 53 Chopina i koncertowy D-dur op. 4 Wieniawskiego, dwa sztandarowe popisy konkursowiczów.

W interpretacji Konstantego Andrzeja Kulki (skrzypce), Tomasza Strahla (wiolonczela) oraz Krzysztofa Jabłońskiego (fortepian) zabrzmi również mniej znana, kameralna odsłona twórczości Chopina. Jego Trio fortepianowe g-moll op. 8 jest jeszcze kompozycją młodzieńczą, z 1829 roku, a jej liczne fragmenty były pisane w Antoninie podczas pobytu u księcia Antoniego Radziwiłła, adresata dedykacji.

Z Radziwiłłem, wiolonczelistą-amatorem, związane jest również powstanie Introdukcji i Poloneza C-dur op. 3 na fortepian i wiolonczelę. Choć utwór ten ostatecznie zadedykował Chopin znakomitemu wiolonczeliście wiedeńskiemu Josephowi Merkowi, to pierwsze szkice kreślił właśnie w Antoninie, gdzie muzykował razem z księciem.

Sonata g-moll op. 65 na fortepian i wiolonczelę, późne dzieło wiolonczelowe Chopina, pisana już na emigracji w latach 1846-1847, również powstawała z myślą o wspaniałym wirtuozie tego instrumentu – Auguście Franchomme’ie. Czteroczęściowa kompozycja jest przykładem w pełni ukształtowanego, dojrzałego stylu kompozytora, zapowiada wręcz późnoromantyczne rozwiązania, zwłaszcza pod względem harmonii, a w mocno skontrastowanych częściach niesie ze sobą silny ładunek emocjonalny.